para 2º y 3º

Como última folla do libro sobre as letras galegas ( a facedes
a poucos e a engadides)
Engadimos un folio máis e nel imos escribir a letra do himno
galego ( o mellor xa o escoitáchedes nalgunha ocasión por exemplo se vistes algunha vez os fogos da celebración do día do
Apóstolo Santiago a música que se pon ao final, o ao final de moitas celebracións importantes); a explicación que engado
do significado da letra e a orixe da letra non fai falla copiala
e para ler e saber un pouquillo máis das cousas
Saber máis: A letra do hinmo galego está baseada nun poema
                  dun escritor galego Eduardo Pondal a quen se lle
                  dedicaron as letras galegas en 1965
                  A letra é un poema de él titulado Os pinos e lle puxo
                  a música un compositor chamado Pascual Veiga
                  Se ledes con atención a letra do himno poderedes
                  comprobar que non aparece escrita a palabra
                  Galicia; iso é porque o escritor fala das terras galegas
                  en xeral, da súa paisaxe, das orixes celtas de Galicia..
                  Nomea por exemplo a Breogán que foi un soldado
                  celta que vivíu en Galicia, ou fala de bardos que eran
                  como se chamaban os antigos poetas celtas ou fala
                  dos castros que eran as antigas poboacións celtas
                  que estiveron en Galicia
 ( todo isto que puxen non é para que copiedes é para saber tamén
 cousas interesantes)


 O himno empeza así:                             Significado

    Que din os rumorosos          Rumorosos son pinos, cando       
    na costa verdescente            se moven polo vento, as árbores
    ao raio transparente            emiten coma un son que parece
    do prácido luar?                 que falan; 
                                             Galicia ten costas, e moita cor      Que din as altas copas        verde pola súa paisaxe.
    de escuro arume arpado      Altas copas ( pinos), escuro ( cor
    co seu ben compasado        verde escura), arume ( aroma),
    monótono fungar                 arpado ( os pinos botan como un
                                              pequeno pao, que é o que se atopa
    Do teu verdor cinguido        polo chan, que ao xuntalos parecen
    e de benignos astros            as cordas dun arpa), compasado 
    confín dos verdes castros    monótono fungar( son que se 
    e valeroso chan.                 produce constante cando as árbores
    Non de s a esquecemento     as move o vento)
    da inxuria o rudo encono       Verdor cinguido (en Galicia
    desperta do teu sono             predomina a cor verde), benignos
    Fogar de Breogán                 astros ( pódense ver ceos cheos
                                               de estrelas); confín dos verdes                                                castros ( antigamente o final da
                                               terra pensábase que era 
                                              Finisterrae= Finisterre; onde hai
                                              construcións de castros celtas);
                                              os celtas tamén foron guerreiros
                                              valerosos. Fogar de Breogán (lugar
                                              Galicia, onde naceu Breogan.
                                              xefe celta)